امنیت (مفردات‌نهج‌البلاغه)امنیت یا امن یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ایمنی، آرامش قلب و اطمینان خاطر می‌باشد که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) طی دستوری به لشکر خویش و مطالبی در خصوص رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با همین معنا مورد استفاده قرار گرفته است. ۱ - مفهومشناسیامنیت یا امن به معنی ایمنی، آرامش قلب و اطمینان خاطر آمده است. «امن، امانة و امان» همه در اصل به یک معنی هستند. ۲ - کاربردهابکار رفتن کلمه‌ی امن در معنای مزبور، شواهدی در نهج البلاغه دارد که عبارتند از: ۲.۱ - راهنمایی لشکریان در جنگآن حضرت (علیه‌السلام) در فرمان و دستوری به لشکریان خود در جریان یکی از جنگ‌ها فرموده‌اند: «و اجعلوا لکم رقباء فی صیاصی الجبال و مناکب الهضاب لئلا یاتیکم العدوّ من مکان مخافة او امن؛ در قلّه کوه‌ها و بالای تپّه‌ها نگهبانانی را بگذارید تا دشمن بر شما حمله نکند؛ نه از محّل خوف و نه از محلّ امن.» ۲.۲ - ویژگی‌های رسول خداامام (علیه‌السلام) درباره رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده است: «کان فی الارض امانان من عذاب الله و قد رفع احمدهما فدونکم الآخر فتمسکّوا به امّا الامان الذی رفع فهو رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امّا الامان الباقی فهو الاستغفار» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «امن»، ص۸۰-۸۱. |